Υπογονιμότητα

Σε γυναίκες με σοβαρό σύνδρομο υπερδιέγερσης ο όγκος αίματος είναι μειωμένος, αφού σημαντική ποσότητα υγρών του οργανισμού βρίσκεται στην κοιλιακή χώρα, γύρω από τον πνεύμονα ή/και την καρδιά. Το υγρό αυτό που μπορεί να φτάσει τα 2 ή 3 λίτρα προκαλεί έντονη δυσφορία αν εντοπίζεται στην κοιλιακή χώρα, δυσκολία στην αναπνοή, αν βρίσκεται γύρω από τον πνεύμονα και διαταραχή της καρδιακής λειτουργίας, αν εντοπίζεται γύρω από την καρδιά. Από την άλλη πλευρά, η μείωση του όγκου αίματος που κυκλοφορεί μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές περιπτώσεις σε ηπατονεφρική ανεπάρκεια.

Η χρήση ανταγωνιστών της εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών (Orgalutran, Cetrotide) είναι γνωστό ότι μειώνει στο μισό τηνπιθανότητα εμφάνισης σοβαρού συνδρόμου υπερδιέγερσης των ωοθηκών (4). Ωστόσο το σύνδρομο ακόμα και υπό θεραπεία με ανταγωνιστές είναι πιθανό να εμφανιστεί, όπως εξάλλου συμβαίνει και με μια σειρά από άλλες προληπτικές μεθόδους που περιλαμβάνουν τη χορήγηση γλυκοκορτικοειδών, αλβουμίνης, τη χρήση ανασυνδυασμένης LH ή hCG, την παράταση της χορήγησης αγωνιστών, ή την πρώιμη χορήγηση χοριακής γοναδοτροπίνης.

Μέχρι σήμερα η αντιμετώπιση του συνδρόμου, στην σοβαρή μορφή του, βασίζεται σε υποστηρικτικά μέτρα και σε επεμβάσεις αφαίρεσης ενδοκοιλιακού ή πλευριτικού υγρού, όπου αυτό είναι απαραίτητο. Η χορήγηση ανταγωνιστών στην ωχρινική φάση σε γυναίκες με εγκατεστημένο σύνδρομο υπερδιέγερσης εμφανίζει ενθαρρυντικά αποτελέσματα (5). Ωστόσο, απαιτεί παρακολούθηση μέχρι την πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων, που μπορεί να διαρκέσει αρκετές μέρες.

Δεν είναι εφικτό σε κύκλους στους οποίους χορηγούνται αγωνιστές της εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών (Suprefact, Arvecap, Gonapeptyl), όπως για παράδειγμα στο το λεγόμενο μακρύ πρωτόκολλο. Με την αλλαγή της τελικής ένεσης το ζευγάρι προχωράει κανονικά στην ωοληψία και στην γονιμοποίηση των ωαρίων. Ωστόσο, όλα τα έμβρυα καταψύχονται και μεταφέρονται στον επόμενο κύκλο, που ξεκινάει με την περίοδο, συνήθως 5 μέρες μετά την ωοληψία.

Έτσι όχι μόνο αποφεύγεται το σοβαρό σύνδρομο υπερδιέγερσης, αλλά και η μεταφορά των εμβρύων στο ενδομήτριο του κύκλου της διέγερσης, που έχει υποστεί τις παθολογικά υψηλές συγκεντρώσεις οιστρογόνων και προγεστερόνης, συνέπεια της προσπάθειας μας να αναπτυχθούν πολλαπλά ωοθυλάκια.

Το ενδομήτριο αυτό για τους παραπάνω λόγους είναι πάντα μειωμένης υποδεκτικότητας (6) σε αντίθεση με το ενδομήτριο σε ένα κύκλο μεταφοράς κατεψυγμένων εμβρύων, που είναι πάντα φυσιολογικό. Με τον τρόπο που περιγράφηκε, η γυναίκα που υποβάλλεται σε διέγερση των ωοθηκών για εξωσωματική γονιμοποίηση, είναι αδύνατο να εμφανίσει σοβαρό σύνδρομο υπερδιέγερσης των ωοθηκών, αρκεί να της χορηγούνται ανταγωνιστές της εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών και GnRH αγωνιστής για την τελική ωρίμανση των ωαρίων πριν την ωοληψία.